Studia Podyplomowe
Komunikacja społeczna w zarządzaniu środowiskiem przyrodniczym
Prowadzący
Poniżej znajdą Państwo sylwetki naszych wykładowców – ekspertów w dziedzinie komunikacji społecznej, którzy dzielą się swoją wiedzą i doświadczeniem. Każdy z nich wnosi unikalną perspektywę i praktyczne umiejętności, które pomogą uczestnikom studiów rozwijać kompetencje w obszarze efektywnej komunikacji.
Anna Miotk
Od 2014 jest dyrektorem ds. komunikacji w firmie Polskie Badania Internetu. Równocześnie pracuje jako nauczyciel akademicki na Wydziale Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii UW. Jej doświadczenia zawodowe obejmują też kierowanie rozwojem systemu monitoringu mediów oraz konsulting PR. Doktor nauk humanistycznych w zakresie nauki o polityce, wcześniej ukończyła studia magisterskie z socjologii na Uniwersytecie Gdańskim. Trenerka biznesu, prowadzi szkolenia z zakresu marketingu i PR. Laureatka nagrody Lew PR 2023 przyznanej przez Polskie Stowarzyszenie Public Relations za całokształt dorobku. Autorka książek “Badania w public relations”, “Skuteczne social media”, „Nowy PR”, licznych publikacji w mediach branżowych oraz bloga www.annamiotk.pl.
W wolnym czasie najchętniej czytam polską literaturę współczesną, maluję lub rysuję. Pobieram też prywatne lekcje śpiewu. Nie daj się zmylić mojemu niskiemu głosowi mówionemu – tak naprawdę jestem dość rzadkim rodzajem sopranu – sopranem koloraturowym dramatycznym.
Agnieszka Sikorska
Moderatorka i facylitatorka, ekspertka w zakresie prowadzenia procesów projektowych.
Zajmuje się rozwijaniem oraz tworzeniem nowych, innowacyjnych usług a także zarządzaniem procesami projektowymi. Współpracuje z podmiotami publicznymi – na szczeblu państwowym i samorządowym, a także organizacjami społecznymi. Realizuje projekty, oparte na badaniach społecznych i współpracy warsztatowej z różnymi grupami interesariuszy i interesariuszek.
Jako zewnętrzna facylitatorka pomaga prowadzić procesy angażujące różne grupy osób w wypracowywanie rozwiązań, także w ramach procesów konsultacji społecznych.
Edukuje z zakresu prowadzenia dialogu społecznego, komunikacji opartej o NVC, projektowania usług i rozwiązań z wykorzystaniem metodyki design thinking.
Współpracowała m.in. z Lasami Państwowymi, Tatrzańskim Parkiem Narodowym, Urzędem m.st. Warszawa.
Absolwentka polityki społecznej na Uniwersytecie Warszawskim oraz Projektowania Usług w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej/School of Form. Ukończyła także studia podyplomowe: Komunikacja oparta na empatii (NVC) na Uniwersytecie SWPS i Total Design Management w Szkole Biznesu Politechniki Warszawskiej.
https://www.cooperativaservice.com/
Michał Orzechowski
Absolwent Wydziału Leśnego SGGW w Warszawie, od 2002 doktor nauk leśnych. Pracownik Katedry Urządzania Lasu, Dendrometrii i Ekonomiki Leśnictwa. Prowadzi zajęcia dla studentów dotyczące partycypacji społecznej w procesach planistycznych, przyrodniczych podstaw planowania leśnego. Współorganizator wymian studenckich (Rosja, Czechy, Łotwa), konkursu Young People in European Forests (YPEF) i warsztatów mikroretencji siedliskowej. Naukowe zainteresowania związane są z przyrodniczymi i społecznymi podstawami urządzania lasu, integrowaniem różnych systemów klasyfikacji lasów (zbiorowiska roślinne, typy siedliskowe, siedliska przyrodnicze Natura 2000) oraz nieinwazyjnych metod oceny stanu zdrowotnego i stabilności drzew. Prowadzi badania w obiektach objętych ochroną przyrody i tworzy projekty planów ochrony (m. in. Las Natoliński). Współpracuje z Biurem Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej, Taxus.ul oraz świadczy usługi eksperckie w zakresie oceny stanu drzew (np. w parkach linowych). Od 2016 roku na Wydziale Leśnym pełni funkcję prodziekana ds. dydaktyki na kierunku Gospodarka Przestrzenna. Jest członkiem rady naukowej Świętokrzyskiego Parku Narodowego i współpracuje w zespołach zadaniowych DGLP i grupach konsultacyjnych (Instrukcje Urządzania Lasu, Lasy społeczne, Ogólnopolska Narada O Lasach). Odskocznią od naukowej rzeczywistości jest turystyka (także wędkarska) i woda.
Ewa Stawicka
Dr inż. Ewa Stawicka jest adiunktem w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie w Instytucie Zarządzania. Opublikowała ponad 100 prac naukowych na różnych renomowanych konferencjach międzynarodowych i w czasopismach indeksowanych, w tym Wireless Networks (Springer), Wireless Personal Communications (Springer), Sustainable Cities and Society (Elsevier). Współtworzyła ponad 20 rozdziałów w różnych książkach. Jest recenzentem/członkiem rady redakcyjnej w kilku renomowanych czasopismach międzynarodowych. Pełniła również funkcję prelegenta i przewodniczącego sesji na ponad 30 konferencjach krajowych i międzynarodowych. Jej obecne zainteresowania badawcze obejmują kwestie związane ze zrównoważonym rozwojem i odpowiedzialnością społeczną w sektorze MŚP.
Grzegorz Tylec
Doktor habilitowany nauk prawnych, profesor uczelni, radca prawny, kierownik Katedry Języka, Retoryki i Prawa Mediów w Instytucie Dziennikarstwa i Zarządzania KUL. Autor kilkudziesięciu publikacji naukowych w tym czterech monografii, współautor komentarza do ustawy prawo własności przemysłowej oraz komentarza do ustawy o radiofonii i telewizji, członek zarządu Polskiego Towarzystwa Naukowego Prawa Prasowego, wykładowca Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury, ekspert z zakresu ochrony własności intelektualnej w Instytucie Rozwoju Szkolnictwa. Prowadził wiele szkoleń dla praktyków, radców prawnych, urzędników państwowych, dziennikarzy, redaktorów naczelnych czasopism oraz sędziów i prokuratorów.
dr hab., prof. SGH Joanna Żukowska
Wicedyrektor Instytutu Przedsiębiorstwa i Kierowniczka Zakładu Przedsiębiorczości i otoczenia Biznesu w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie.
Kierownik Studiów Podyplomowych Akademia Profesjonalnego Coacha. Przewodnicząca komitetu organizacyjnego Konferencji Coachingu.
Coach akredytowany (ACC) przez ICF.
Posiada Międzynarodowy Certyfikat Trenera w zakresie treningu. Tutor. Mentor. Ukończyła półtoraroczny program Train the trainer i Educational Leadership na Uniwersytecie w Groningen.
Stypendystka na Uniwersytecie w Bolonii i na Uniwersytecie Fordham w Nowym Jorku.
Specjalizuje się w strategicznym zarządzaniu personelem, coachingu, formach rozwoju kompetencji pracowników, design thinkingu, kreowaniu relacji z klientem. Jej główny obszar zainteresowań badawczych stanowi strategiczne zarzadzanie kapitałem ludzkim, ze szczególnym uwzględnieniem teorii i koncepcji dotyczących pomiaru form rozwoju kompetencji pracowników. Ponadto prowadzi badania w obszarze kapitału relacyjnego.
Autorka książek „Metody oceny form rozwoju kompetencji pracowników”, Funkcja monitoringu w organizacji wirtualnej oraz licznych artykułów naukowych w czasopismach zagranicznych i krajowych.
Agnieszka Werenowska
Doktor nauk ekonomicznych w zakresie ekonomii. Absolwentka Podyplomowych Studiów Public Relations w SGH. Pracownik naukowo-dydaktyczny w Instytucie Zarządzania Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Dziedzina: nauki społeczne, dyscyplina: nauki o zarządzaniu i jakości. Główny kierunek badań: public relations, komunikacja medialna, marketing w przedsiębiorstwach, zachowania zrównoważone społecznie i środowiskowo z wykorzystaniem nowych mediów. Autorka ponad 100 publikacji w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych, współautorka monografii „Komunikacja przedsiębiorstwa z otoczeniem w gospodarce opartej na wiedzy”, współredaktor podręcznika „Nowoczesne zarządzanie : najnowsze trendy, koncepcje i metody w zarządzaniu”, monografii „Zachowania zrównoważone środowiskowo i społecznie. Ujęcie interdyscyplinarne”. Uczestniczka i prelegentka konferencji krajowych i zagranicznych.
dr hab. Monika Kaczmarek-Śliwińska
Adiuntka Wydziału Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego. Członkini Polskiej Akademii Nauk (Komitet Nauk o Komunikacji Społecznej i Mediach).
Medioznawczyni, ekspertka i doradczyni w zakresie komunikowania się z mediami i otoczeniem oraz zarządzania sytuacjami kryzysowymi.
Od prawie trzech dekad doradza i szkoli zarządy spółek, przedstawicieli samorządów, instytucji publicznych i innych organizacji. Doradza w sytuacjach trudnych, gdy kryzys przedostanie się do mediów, jak również pomaga konstruować strategie uwzględniające działania prewencyjne minimalizujące ryzyko wystąpienia kryzysu.
Jurorka prestiżowego konkursu branży PR „Złote Spinacze” (Związek Firm Public Relations). Członkini Komisji Copy Advice (Rada Reklamy).
Laureatka nagród branży PR: PRoton oraz Lew PR.
Więcej: monikakaczmarek-sliwinska.pl
Aleksandra Pawlicka
Dziennikarka, od maja 2024 r. prowadząca programy publicystyczne w TVP Info.
Wcześniej dziennikarka m.in. „Newsweeka”, „Przekroju” i korespondentka BBC Sekcja Polska w Brukseli w czasach negocjacji Polski z UE.
Komentatorka telewizyjna i radiowa. Autorka książek biograficznych („Historie rodzinne” – na podstawie rozmów z Jerzym Stuhrem), wywiadów rzek: „Ta straszna Środa” – z Magdaleną Środą, „Jest życie po końcu świata” – z Joanną Kos-Krauze oraz „Bardzo dawno temu, mniej więcej w zeszły piątek” – z Janem Tomaszem Grossem, a także książek podróżniczych: „Światoholicy”, „Siedem razy świat”, „Zanskar” i „Spitsbergen” oraz książek poświęconych Kongresowi Kobiet – „Czas na kobiety” i „Grzeczne już byłyśmy”.
Instruktorka jogi.
Dagmara Jaszewska
Magister socjologii (UMK Toruń, 1999) i doktor kulturoznawstwa (SWPS Warszawa, 2011). Od 2008 roku pracownik naukowo-dydaktyczny Instytutu Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa (UKSW w Warszawie). Badaczka kultury nowoczesności, ponowoczesności, postmodernizmu (również w kontekście medialnym). Tej problematyce poświęciła pracę magisterską (opublikowaną w 2002 roku w Oficynie Naukowej, pt. Nasza niedojrzała kultura. Postmodernizm inspirowany Gombrowiczem) oraz doktorską (Aktualność pragmatyzmu w kulturze po-postmodernistycznej). Interesuje się zwłaszcza negatywnymi konsekwencjami nowoczesności, zarówno dla jednostki, społeczeństwa, jak i całej Planety. W pracy doktorskiej poszukiwała możliwości odwrócenia tych konsekwencji w estetyce i filozofii Johna Deweya. Rozpoznaje również związany z nowoczesnością kryzys człowieka i społeczeństwa ukazany w literaturze i filmie (zwłaszcza w twórczości Roya Anderssona i Andrieja Zwiagincewa), również w kontekście ekokrytyki.